Παραγωγικη Διαδικασια

την κοιταζω  ωρα πολλη  επιμονα

δεν ξερω αν μαντευει τις αγριες ορεξεις μου

σιωπηλα συγχρονιζομαι  κοντα της

καθομαι πια  σε αποσταση αναπνοης

της διαπερνω  τις 3 διαστασεις

με μαγνητιζει η θωρια της

πεφτω σε εκσταση

ακουω την ανασα της

μονοι στο δωματιο  με υπνωτιζει η θερμοτητα της

ετσι ασπρη αγνη  και  ακινητη περιμενει

βρωμολογα να της ψιθυρισω

να της αγγιξω την επιφανεια

να την διασχισω απ’ακρη σ’ακρη

αργα  νωχελικα και μετα

γρηγορα  με δυναμη με λυσσα

και ξανα και παλι

βιαια και  ακατεργαστα

χωρις προφυλαξη

θα της δωσω ζωη απο τη ζωη μου

ολο μου το ειναι

ολα τα διασπαρτα κομματια μου

θα της προσφερω

θυσια στο βωμο της

δινοντας  σχημα και μορφη

στο  πονο μου

μα δεν μπορω να κρατηθω αλλο

ορμαω  να την λερωσω

να την λυτρωσω απο τη μοιρα της

 αποθηκευοντας

αλλο ενα καρπο  της  αποσυνθεσης μου

βαθια στα σωθικα  της

ακομα ενα μπασταρδο

θα γεννηθει νεκρο

θε να θαφτει

σαν ενα ακομα post

που γρηγορα

 θα ξεχαστει  απ’ ολους

και απο μενα